โดย Por Pramsumran

เคยไปร้านคาราโอเกะไหมคะ ?

ฉันไม่เคยไปร้านคาราโอเกะ

แต่ทุกครั้งที่ผ่านหน้าร้านซึ่งมักจะเป็นสีชมพูสดจากไฟนีออนก็อดมองอย่างสนใจไม่ได้ ฉันว่ามันสวยนะ สวยในแบบของมัน และสงสัยว่าข้างในนั้นจะเป็นยังไงนะ

 

นิทรรศการภาพถ่ายและภาพเคลื่อนไหวของ ทวีวิทย์ กิจธนสุนทร พาฉัน ผู้ที่ไม่เคยสัมผัสร้านคาราโอเกะได้เข้าไปสำรวจพื้นที่แห่งนี้ พื้นที่ที่ในคำอธิบายนิทรรศการบอกว่า “แฝงไปด้วยความเศร้า ความเปลี่ยวเหงาและเดียวดาย”

 

ผ่านภาพถ่าย ฉันได้เห็นภาพร้านคาราโอเกะในโมงยามที่ทุกอย่างดูนิ่งเงียบ ชวนให้นึกถึงภาพยนตร์ของหว่อง กา ไว ในแบบที่บาร์กลับกลายเป็นร้านคาราโอเกะริมถนน ชื่อของร้านถูกตั้งให้เป็นชื่อของแต่ละภาพ ชื่อที่ทำให้ฉันนึกถึงเด็กสาวและความเป็นไทยแบบท้องถิ่น ลูกทุ่ง สนุกสนาน ซื่อใส

 

ผ่านภาพเคลื่อนไหว ฉันมองเห็นชีวิตในพื้นที่ใต้แสงนีออน มองเห็นสายตาที่จ้องนิ่งของคนในพื้นที่แห่งนั้น พวกเขามองมายังฉัน ผู้ชมซึ่งเป็นคนจากภายนอก/คุณลุงคนหนึ่งร้องเพลงลูกทุ่งที่มีเนื้อหาว่าถ้าลูกสาวได้ผู้ชายดีเป็นสามีจะได้อยู่สบาย/หญิงสาวร้านคาราโอเกะมองที่กล้อง เธอแค่มองอย่างนั้น ไม่พูดอะไร แต่ฉันกลับรู้สึกว่าเธอได้บอกอะไรบางอย่าง

ซีนที่ฉันประทับใจที่สุด คือ ทุกคนในร้านสงบนิ่ง ไม่ร้องแม้ว่าจะได้ยินจนน่าจะร้องได้ ไม่สนใจ ไม่รู้สึก จอคาราโอเกะแสดงภาพเพลงเพลงหนึ่ง ตอนแรกฉันคิดว่าเป็นเพลงที่เราต้องหยุดกิจกรรมทุกเช้าและเย็นเพื่อยืนเฉยๆ จนกว่าเพลงจะจบ แต่เมื่อฉันจ้องไปที่จอเล็ก ๆ ซึ่งอยู่ด้านหลัง…

บางอย่างได้เปลี่ยนไปแล้วในที่แห่งนั้น และที่ซึ่งใหญ่กว่านั้น

 

นิทรรศการ: สนธยาคาราโอเกะ
ศิลปิน: ทวีวิทย์ กิจธนสุนทร

จัดแสดงวันที่ : 02 กรกฎาคม – 31 กรกฎาคม 2559
สถานที่: People’s Gallery P1, ชั้น 2, หอศิลปวัฒนธรรมแห่งกรุงเทพมหานคร