Aborted Tattoo (1996), Tattoo (2016) by Jens Pecho 

04.02.2017 – 07.05.2017 BANGKOK
OPENING RECEPTION 03.02.2017, 6pm

“About three years ago,” I related, “I was swimming with a young man over whose physical form a marvelous grace seemed to shine. He must have been just sixteen or so, and only the first signs of vanity, induced by the favors of women, could be seen, as it were, in the farthest distance. It so happened that shortly before, in Paris, we had seen the famous statue called the Spinario, the youth removing a thorn from his foot – copies of it are familiar and to be found in most German collections. A glance in a large mirror recalled it to him at a moment when, in drying himself, he happened to raise his foot to a stool – he smiled and mentioned the discovery he had made. I indeed had noticed it too in the very same instant, but either to test the self-assurance of the grace with which he was endowed, or to challenge his vanity in a salutary way, I laughed and said he was seeing phantoms. He blushed and raised his foot a second time to prove it to me, but the attempt, as might easily have been foreseen, did not succeed. Confused, he raised his foot a third and fourth time; he must have raised it ten times more: in vain! He was unable to produce the same movement again. And the movements that he did make had so comical an effect that I could hardly suppress my laughter.

Heinrich von Kleist, On the Puppet Theater
Published in Berliner Abendblätter, 1810

“สามปีมาแล้ว” ฉันเคยไปว่ายน้ำกับชายหนุ่มผู้สง่างามราวกับเปล่งแสงเจิดจ้าออกมาจากร่างได้ เขาอายุไม่น่าเกินสิบหกปีได้ คุณสามาถเห็นร่องรอยแห่งความถือดีอันเป็นผลผลิตจากคำเยินยอของหญิงสาวได้จากระยะไกล ก่อนหน้านี้ไม่นานพวกเราได้ไปดูรูปปั้นโด่งดังในปารีสชื่อ สปินาริโอ ซึ่งแสดงถึงเด็กหนุ่มกำลังดึงเสี้ยนออกจากเท้าซึ่งมีของเลียนแบบที่เป็นที่นิยมและหาได้ทั่วไปในหมู่เหล่านักสะสมชาวเยอรมัน ในชั่วขณะที่เขากำลังเช็ดตัวและยกขาขึ้นมาพาดบนม้านั่ง เขาเหลือบเห็นตัวเองในกระจกและนึกถึงรูปปั้นขึ้นมา เขายิ้มออกและบอกฉันในสิ่งที่เขาค้นพบ สิ่งที่ฉันเองในตอนนั้นก็เพิ่งสังเกตเห็น แต่ไม่รู้ว่าเพราะอยากทดสอบความมั่นใจในตัวเองของเขาหรือเพราะอยากลองเชิงความถือดีนั่นแบบเยินยอทำให้ฉันหัวเราะกลับไปและบอกว่าเห็นผีแล้วนั่น หน้าของเขากลับแดงขึ้นมาและยกเท้ามาอีกครั้งเพื่อจะให้ฉันเห็น แต่อย่างที่อาจจะพอเดาได้ ความพยายามนั้นไม่สำเร็จผล ด้วยความงุนงงเขายกเท้าขึ้นมาเป็นครั้งที่สามและที่สี่ เขายกเท้าเป็นสิบรอบถึงกระนั้นเขาก็ไม่สามารถทำท่าเดิมได้อีก ท่าทางของเขาช่างน่าขันเสียจนฉันเกือบจะห้ามหัวเราะไม่ได้

ไฮน์ริช ฟอน ไคลส์, บนเวทีตุ๊กตา
ตีพิมพ์โดยโรงพิมพ์ Berliner Abendblätter, 1810